prowadzić spór

См. также в других словарях:

• prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę …   Słownik języka polskiego

• spierać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, spierać sięam się, spierać sięa się, spierać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} obstawać przy swoim stanowisku; nie zgadzać się z czyimiś argumentami; prowadzić spór : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spierać się o coś. Spierać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, ciągnąćnę, ciągnąćnie, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować przemieszczanie się czegoś stawiającego opór; wlec, przeciągać, prowadzić :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kłócić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} prowadzić gwałtowny spór podniesionym głosem, wszczynać, prowadzić kłótnię; spierać się, sprzeczać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłócił się zawzięcie. Kłócił się o każdy szczegół.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• otwarty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, otwartyrci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niezamknięty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Otwarty pokój, słoik. Otwarte drzwi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sprzeczać się — ndk I, sprzeczać sięam się, sprzeczać sięasz się, sprzeczać sięają się, sprzeczać sięaj się, sprzeczać sięał się «prowadzić z kimś sprzeczkę, spór; spierać się, kłócić się» Sprzeczać się o coś. Sprzeczać się na temat przeczytanej książki …   Słownik języka polskiego

• toczyć — ndk VIb, toczyćczę, toczyćczysz, tocz, toczyćczył, toczyćczony 1. «obracając posuwać coś; przesuwać z miejsca na miejsce na kołach, na rolkach itp.» Toczyć beczki. Toczyć kulę śniegu. Toczyć koło od wozu. Toczyć kamień. ◊ Toczyć oczami, okiem,… …   Słownik języka polskiego

• ciąć się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Va {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciąć siebie; ranić się, uderzać czymś ostrym, cienkim swoje ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciąć się przez nieuwagę nożem w rękę. Ciąć się biczem …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dysputa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. dysputaucie {{/stl 8}}{{stl 7}} słowna wymiana poglądów (zwykle dość poważna) na jakiś temat, np. naukowy, polityczny; dyskusja, spór, polemika : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dysputa naukowa, religijna, polityczna.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• waśnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} prowadzić z kimś spór, kłótnię; wadzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Waśnić się o spadek. Waśnić się w rodzinie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień